İlk önce nerden başlayacağımı, neler anlatacağımı ve nasıl anlatmam gerektiğini bilmiyorum. İnşallah anlatmak istediklerimi dile getirebilirim.
Konser gününden önce hazırladığım pankart ve aldığım hediyeyi Kraliçeme nasıl versem diye düşünüyordum. Neyse konser günü geldi çattı.
Her zaman yaşadığım duygu bu seferde beni yalnız bırakmadı ve bunun sonucunda yine erkenden kalktım..Sanırım saat sabah 11 gibi idi. Evden çıktım. Saat 11.30 gibi konser alanına geldim, içeri girdiğimde kapıda 3-5 kişi konser hazırlığı içinde ve kapının önünde bilet satışı başlanması için hazırlık yapıyorlardı. Ben oraya doğru giderken organizatör denilen bir şahıs kötü bir espriyle karşıladı beni ”Geç kaldın sanırım.”
Tabii ben de hemen cevapladım.”Sen de Şebnem Ferah’ı tanısaydın benim bu saatte gelme sebebini anlardın”dedim. Bu sohbetten sonra hiçbir şey moralimi bozamazdı zaten; çünkü o gün Kraliçem gelecekti. Ben konser sahnesine bir göz atayım dedim ve hemen içeri daldım.
İçerde hummalı bir çalısma gözüme çarptı ve birkaç fotoğraf çektikten sonra yeniden dışarı çıktım. Çıkar çıkmaz 2 kişi daha geldi konser alanına. Zaman geçirmek için biraz sohbet biraz Şebnem’in şarkılarını dinledim. Ve saatler 3′e gelir iken yavaş yavaş konser alanı dolmaya başladı.
Saatler ilerledikçe heycanım biraz daha artıyordu. Konser alanı iyice kalabalıklaştıktan sonra bir sohbet havası oluştu. Bu sohbet havasında zamanın nasıl gectigini anlamadım. Kapı açılma sırası gelmişti, ben çok heycanlıydım. İlk sırada ben vardım, kapı açılır açılmaz bir kontrolden sonra hemen içeri girdim ve en ön sıraya gectim. Saatler 8′i gösterdiğinde büyük bir sabırsızlıkla Kraliçemi bekliyordum. Saat 8:10 ‘da kalp atışları efekti doldurdu kulakları.
Zaten bunun ne anlama geldiğini biliyorsunuz. Saatler 8:15 i gösterirken Kraliçem büyük bir ihtişamla çıktı sahneye. Üzerinde şalvar tarzı bir kıyafet ve derin göğüs dekoltesiyle yine muhteşemdi. Ve her konserinde olduğu gibi ” Merhaba ” dedi bizlere. Hemen ardından ” Yalnız ” geldi.
Bir yandan fotoğraf çekmeye çalışırken bir yandan da Kraliçemin gözlerine bakıyordum… Yeni şarkılarını söylerken arayada eski şarkılarını serpiştirmeyi çok iyi beceriyordu Kraliçem…
Ve ” Sil baştan ” ı söylemeye başladı Kraliçem, o anda hemen pankartımı açtım ve gözlerine doğru baktım. Biliyordum bakacaktı, farkedecekti beni ve birden pankartıma gözü çarptı, gözlerimin içine bakıp sıcacık gülümsemesiyle bana bir tebessüm yolladı…
O anda belki heyecandan ölebilirdim. Şebnem bütün hızıyla devam etti ”Yeniden Doğup Gelsem”de konser doruk noktasına ulaştı.
Sanırım herkes o anda orada olmaktan çok keyif alıyordu. Sıra, belki de hayatımın şarkısı olan ”Eski” ye gelmişti… Şarkı başlamadan önce Şebnem aldı mikrofunu eline ve eskiden hayatımızda önemli bir yere sahip olanları andı ve o önemli insanlardan kısaca söz etti. “Yıllar geçti, birçok katkıda bulundular ve bulunmaya da devam ediyorlar .”diye ekledi sözlerine. Sonra devam etti; ” Ben de 30 sene sonra acaba böyle olabilir miyim?” Sorduğu sorusuyu yine kendisi cevapladı. “Ben 30 sene sonra yine akide şekeri gibi olurum” dedi.Bu belki de konserde olan en büyük anektot ve en samimi sözdü. Çok ama çok tatlıydı onu söylerken…
Şarkılarını söylemeye devam etti ve birden sahnenin arasına girerek aramızda dolaşmaya başladı korumasıyla birlikte. Şarkısını söylerken herkesin ellerinden tutuyordu. Böyle bir şey görünce “sanırım rüya görüyorum” dedim kendi kendime. Çünkü benim bulunduğum yere doğru geliyordu. Elimi öyle uzatmıştım ki tutmaması imkansızdı. Ve bana doğru geldi, elimi uzatır uzatmaz elimden tuttu, o anda ne hissettiğimi ve ne diyeceğimi bilemediğim için sadece gözlerine baktım ve 5 saniye kadar elini bırakmadım. O an nasıl dile getirilebilir ki…sadece yaşanır arkadaşlar inanın…
O şoku atlattıktan sonra dinlemeye devam ettim ve pankartımı yine açtım. Bu sefer Buketi’n dikkatini çekti ve bana çok samimi ve şirin bir tebessüm yolladı…
Bu anların bitmesini hiç istemiyordum ama her güzel şeyin bittiği gibi bu da bitecekti biliyordum ve son şarkıya geldi. Zaman ne çabuk gecmişti öyle…
”Bu Aşk Fazla Sana” dedi Şebnem… O anda yine elimi sahneye doğru uzattım. En önde olduğum için biraz daha rahat hareket edebiliyordum. Şebnem beni gördü ve bu sefer avcuma sadece parmağını dokundurdu. Bir an bugün çok şanslıyım diye düşündüm.
Saatler 10:20′yi gösterirken konser bitti. Konser sonrası kulise girme çabalarım, Didem abla ve Yeşim ablayı ikna etme çabalarım sonuç vermedi. 1 saate yakın kuliste toplantı olduğu söylendi. Olmayacağını anlayınca dışarı çıktım.
Birisiyle konuştuktan sonra konser sonrası kuliste küçük bir soğuk hava rüzgarları estiğini duydum.Kesin olarak ne olduğunu bilmediğim için bir yorum yapamayacağım…
Hediyemi ve mektubumu verememiş olmanın hayal kırıklığını yaşasam da yaşadığım o güzel anların bunları telafi ettiğine inanıyorum.
Konser sonrası elde ettiğim bilgiye göre Şebnem kimseyle görüşmemiş. Buna kısmen de olsa sevindim. Çünkü benim bütün çabalarıma karşın birinin girmesinin pek adil olacağına da inanmıyorum..
Neyse bir konser de böyle bitti işte.İnşallah size duygularımı ve hissettiklerimi iyi bir şekilde dile getirebilmişimdir. Fotoğrafları da sizinle paylaşıyorum…
Son olarak pankartımda yazan sözle kapatıyorum duygularımı…
” BAZEN HAYAT İKİ KELİMENİN İÇİNDE SAKLIDIR ”
” ŞEBNEM FERAH ”
Yazılar ve Fotoğraflar : Serkan Talay – www.sebokolik.com
Yorumla
harikasın pankartında yazanı çok merak ediyordum sonuna yazdığın için teşekkürler bende 17 nisanı iple çekiyorum ama bileti almadım daha
harikasın orda olamasakda ordaymıs gibi hissettirdin bize. kulise girememene üzüldüm:( birdahaki sefere artık
okurken ee söylesene pankartta yazanı diyordum içimden
sonunda söylemişsin tşk
SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM.17 nisan izmir konserine gelmeyi çok isterdim ama geçirdiğim kaza yüzünden gelemiyorum.
MANİSA/SALİHLİ
Yorumlarınız için çok tşk ederim
)
Beğenmenize çok sevindim..
Hayat bunlarla güzel
Süperdi konser katılım az olabilirdi ama şebo bizi eğlendrdi Şebo seni çok seviyoruz tekrardan balıkesire bekleriz…
bende 17 nisan gelsn istym ama yas sınırı sinirmi bozuyo bu hafta sonu gitcm ins almaya…
Harika anlatmışsın teşekkürler;) Oduyguyu yaşanmadan hissedilmeyecek birşey olduğuna kesinlikle katılıyorum ben de Konya konserinde tuttum elini ve o anlatılmayacak bir duygu kesinlikle;) pankart da çok güzel olmuş..:)
yazı için teşekkürler serkan emin ol sen anlatırken yaşadığın duyguları bende kendimi senin yerine koydum =) yazının sonuna yaklaşırken acba pankartta ne yzaıodu demektende alamadım kendimi ama sonunda onuda paylaşmışsın =) tekrardan teşekkürler.
Yorumlarınız beni çok mutlu etmekle birlikte birazda duygulandırdı..
Yorumlarınız gerçekten çok samimi ve çok içten..
İnşallah hayat bizim istediklerimizi gönlümüzce verir =)
sanki günü yaşamış gibi oLdum vaLLahi, güzeL yazmışsın arkadaşım.. sanırım bir fenomen oLuşturacaksın, şahsen bundan sonra iLk gideceğim şebo konserine bu sözü kuLLanmayı düşünüyorum
serkan sana çok teşekkür ederim biz gidemeyenlere konser anını yaşatığın için…pankartını bende çok merak etmiştim gerçekten çok güzel bir söz olmuş izin verirsen bu sözü kullanabilirmiyim
Çok güzel ya =) .O pankartı gördüğündeki gülümsemesinin insana hissettirdiklerini tahmin bile edemiyorum.
Kulise girmek gerçekten çok zor,ama en azından anlattıklarına bakılırsa konserdeki en şanslı kişiymişsin zaten ^^ .
Gerçekten yorumlarınız beni çok mutlu etmekle birlikte Şebnem için yapacaklarıma dahada umutla bakmamı sağlıyor =)
Yorumlar için yüreğinize sağlık..
Burçin pankartımda yazan sözü tabi ki kullanabilirsin sadece benim duygularımı en iyi ifade eden bir söz yazdım..
Sponge Bob Evet o gün konserde hissettiklerim beni en şanslı biri yaptı sanırsam
şeboyu çok seviyorum.konser performansı insanı büyülüyor.
Bnde çanakaleden gttim konsere tek kelimeyle müthişti.bnde çok merak ediyodum ne yazıyo pankartta die öğrendiğim ii oldu süpermiş
)